çocuk beslenmesi sayfa 60 öykü oluşturma

Ben FAS'lı bir çoçuğun annesiyim.Doğumdan sonra bebeğimin FAS'lı olduğunu öğrendiğimde dünyam başıma yıkılmıştı diyebilirim.Hayatımda yaptığım en büyük hataydı bu kendi canımdan olan insanın hayatını kendi zevkim için mahvetmiştim.Kendimi nasıl affedebilirdim nasıl kabullenebilirdim böyle bir şeyi..Alkolik bir anne yüzünden hayatını böyle devam ettirmek zorunda ve o alkolik anne benim onun hayatını zora koşan kişi benim,çok acı bu suçluluk duygusuyla yaşamak çok acı ama ona ikinci bir kötülük daha yapamam ölüm sonuç değil arkamda bırakamam onu bensiz hayatını devam ettiremez bu bebeğime verdiğim 2.ceza olur ve suçlu benken.Ben suçluyken onu ceza çekmesi bu kabul edilemez bir durum.Bana her baktığında bu acıyı tekrar tekrar yaşamak öldürür beni bu..sanki bu durumda olmasının suçlusu ben değilmişim gibi nasıl nasıl bakarım yüzüne nasıl yemek yediririm ona nasıl uyuturum onu..canı yanıcak belkide benim yüzümden.Arkadaşı olmayacak diğerleri gibi sosyal bir birey olarak büyümeyecek o şanssız bir çocuk.Babası,babaannesi,dedesi herkez beni suçlayacak benim gibi..nasıl altından kalkarım söylenilecek olan onca ağır sözün altından.Her gören çocuğumun böyle olmasının sebebi olduğumu anlayacak bana nasıl bakacaklarını tahmin edebiliyorum.Hak ettim ama ben bunları dinlemeliydim çevremde bana 'şunu içme artık ' diyen o sesleri..ama artık çok geç çocuğum bir FAS'lı ve bunu kabullenmeliyim onu ihtiyacı olan tek şey anne sevgisi gerçek bir anne sevgisi..